Mržnja Duške Pejović sa Milovog ekrana
Propagandisti sa crnogorskog javnog servisa koji se predstavljaju kao novinari čine ozbiljna krivična dela u pokušaju da „spasu” režim Mila Đukanovića
Piše: Predrag Savić, advokat
Zabrana govora mržnje, zabrana širenje verske i rasne netolerancije i zabrana diskriminacije po bilo kom osnovu ustavna su i zakonska obaveza za sve medije u svim savremenim evropskim zemljama i demokratijama. Tako bi trebalo da bude, barem na papiru i u Crnoj Gori. Nažalost, gledaoci RT CG, navodnog nacionalnog javnog servisa, kontinuirano prisustvuju brutalnom gaženju svih navedenih prava i sloboda, od strane propagandista koji se kriju iza imena novinara i voditelja!
Izlivi nacionalne i verske mržnje koje gledamo poslednjih sedam dana u emisijama gde se predstavljaju izborne liste i govori o rezultatima izbora, definitivno bi moralo da bude sankcionisano u krivičnim i prekršajnim postupcima. Jer, uvedena je po demokratiju, slobode i prava opasna praksa u kojoj nazovi novinari i voditelji seju zlo i razdor i šire otvorenu srbofobiju.
Poslednji užasni, anticivilizacijski, dušmanski primer sakaćenja i potiranja nacionalne i verske slobode i tolerancije, uz neskrivenu mržnju prema srpskom i pravoslavnom narodu, prezentovala nam je Duška Pejović. Iako se krila iza maske, za ono što je izgovorila u svakoj drugoj zemlji bi morala odmah da izađe pred javnog tužioca, pa onda i sudije, gde bi teško izbegla ozbiljnije sankcije. Za ovu teško ideološki obojenu propagandiskinju, iz koje na sve strane kipi verska i nacionalna mržnja, sugestivna pitanja su samo sredstvo da kroz njih isposluje odgovor kakav ona želi.
Pokušala je ova ostrašćena i instruirana žena da, gazeći ustavna načela o dostojanstvu i nepovredivosti ličnosti iz člana 28 Ustava Crne Gore, natera Dritana Abazovića da prihvati njene tvrdnje kako su ceo jedan narod, kao i većinska verska zajednica i izborna lista koja je osvojila 27 poslaničkih mesta – velikosrpski, ravnogorsko–četnički pokret. Sve to čini tražeći neki navodni svoj kontekst, u kojem bi da SPC i njenu Mitropoliju, ali i srpstvo predstavi kao negativnu i nepodobnu organizaciju, opasnost za sekularnu državu. Priča se da je ova nesretna i nespretna žena dobila instrukcije da širi srbofobiju i sprečava slobodu misli, savjesti i vjeroispovesti iz člana 46. Ustava Crne Gore.
Propagandisti sa Javnog servisa kao mantru pominju i žigošu celivanje ruke Riste Radovića od strane profesora Krivokapića. To se prikazuje kao da је profesor ubio čoveka, da je Crnu Goru vratio u kameno doba i pri tom ugasio sekularnu državu.
Užas!
Muka da čoveka spopadne od tih nazovi Evropejaca koji bi da spreče osnovno ljudsko pravo i slobodu da čovek „javno ili privatno ispoljava vjeru ili uvjerenje molitvom, propovjedima, običajima ili obredom” (citat iz odredbe čl.46 Ustava Crne Gore). I još Ustav garantuje da da „niko nije obavezan da se izjašnjava o svojim vjerskim i drugim uvjerenjima”. Znamo da se ove odredbe ne sviđaju propagandistima iz javnog servisa, niti guru, savetiniku i instruktoru koji propagira modernu politiku i navodne slobode i ljudska prava. Ti sto se zgražavaju kad neko „celiva svetu desnicu”, proklamuju neke svoje ateističke i komunističke standarde i vrednosti, tumači to kao slabost i relikt prošlosti, nehigijenski čin…
Đavoljsko je to tumačenje!
To je ujedno nepoznavanje vere, tradicije kulture. Nedostatak opšteg obrazovanja. To je dokaz verske netolerancije. To je preduslov za diskriminatorsko ponašanje i širenje mržnje. Celivanje ruke svešteniku ne može biti razlog za nečiju eliminaciju iz političkog i javnog života. Treba znati da je čin celivanja ruke sveštenom licu završni deo uzimanja blagoslova.
Blagoslov označava konkretan čin i radnju kojom se priziva blagodat Božija radi osvećenja lica i predmeta kao i za otklanjanje svega što smeta spasenju vernih. Dejstvo blagodati se prostire kako na čoveka tako i na predmete i sile oko njega. I sve to je deo verskih sloboda, tradicije i niko zbog toga ne sme biti podvrgnut ponižavanju i ruganju. To garantuje Ustav Crne Gore koji u članu 28. stav 2. jemči nepovredivost fizičkog i psihičkog integriteta čovjeka, njegove privartnosti i ličnih prava.
Sloboda štampe, kao osnovno ustavno pravo, ne znači i pravo da se krše druga ustavna prava kroz govor mržnje koji lansiraju propagandisti sa RT CG poput Duške Pejović, koja zanemaruje da Krivični zakonik Crne Gore u članu 42. propisuje posebna pravila i okolnosti za odmjeravanje kazne za krivično djelo učinjeno iz mržnje. U prvom stavu pomenute odredbe kaže se:
„Ako je krivično djelo učinjeno iz mržnje prema drugom licu zbog nacionalne ili etničke pripadnosti, pripadnosti rasi ili vjeroispovijesti ili zbog odsustva te pripadnosti, invaliditeta, pola, seksualne orijentacije ili rodnog identiteta, tu okolnost sud će cijeniti kao otežavajuću, osim ako to nije propisano kao obilježje osnovnog ili težeg oblika krivičnog djela”
Ako bi neko presavio tabak i podneo krivičnu prijavu (pošto to milogorsko tužilaštvo sigurno neće uraditi po službenoj dužnosti) Duška bi mogla bude procesuirana zbog izvršenja više krivičnih dela u sticaju. Crnogorski Krivični zakonik poznaje sledeća krivična dela: Povreda ravnopravnosti iz člana 159, povreda slobode izražavanja nacionalne ili etničke pripadnosti iz člana 160. i povreda slobode ispovijedanja vjere i vršenja vjerskih obreda iz člana 161.
Duška Pejović je svojim neprofesionalnim, klevetničkim nastupom pokušala da uplaši ceo jedan narod i političke subjekte sa jedne političke izborne liste da izražavaju svoju nacionalnu ili etničku pripadnost, versku pripadnost kulturu, a za to su propisane ozbiljne krivične sankcije.
Ostrašćena, krajnje neobjektivna propagadistkinja Duška pošto poto je htela da kod Dritana isposluje da on potvrdi kako lideri Demokratskog fronta ne smeju biti na bezbednosno bitnim funkcijama u novoj vlasti. Providan i podao pokušaj da se utiče na izbornu volju naroda. Sve to se uklapa u utisak da je Duška uspela da napravi emisiju koja je bila zrela za zabranu po važećem Zakonu o medijima. U tom Zakonu u član 11. istaknuto je da nadležni sud može, na predlog državnog tužioca, zabraniti distribuciju objavljenog programskog sadržaja medija kojim se poziva na nasilno rušenje ustavnog poretka, narušavanje teritorijalne cjelokupnosti Republike, kršenje zajamčenih sloboda i prava čovjeka i građanina ili izazivanje nacionalne, rasne ili vjerske netrpeljivosti ili mržnje. U ovakvim slučajevima postupak je hitan i mogao bi se odnositi i reprizu pomenute emisije.
Za ovakvo neprofesionalno i neobjektivno izveštavanje i rad suprotan svim standardima u oblasti slobode informisanja, RT CG i odgovorni iz ovog javnog servisa morali bi prekršajno da odgovaraju. Nema sumnje da da je brutalno prekršen član 23. Zakona o medijima. U toj odredbi iz stava jedan kaže se: „Zabranjeno je objavljivanje informacija i mišljenja kojima se podstiče diskriminacija, mržnja ili nasilje protiv osoba ili grupe osoba zbog njihovog pripadanja ili nepripadanja nekoj rasi, vjeri, naciji, etničkoj grupi, polu ili seksualnoj opredjeljenosti.“
Republika Crna Gora treba da obezbjeđuuje i jamči slobodu informisanja na nivou standarda koji su sadržani u međunarodnim dokumentima o ljudskim pravima i slobodama (OUN, OEBS, Savjet Evrope, EU) a u njima govor mržnje je nešto što je apstrofirano crvenim slovima i neizbežno zbog njega moraju da slede sankcije.
Zakon o medijima treba tumačiti i primjenjivati u skladu sa principima Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, uz korišćenje prakse precedentnog prava Evropskog suda za ljudska prava i baš zato neophodno je procesuirati Dušku i njoj slične. Činjenica da je Dritan Abazović, pokazao visok stepen inteligencije, obrazovanja i demokratičnosti i da je visprenim odgovorima Abazović ublažio diskriminatorsko delanje i posledice govora mržnje ne oslobađa odgovornosti ni Dušku ni TV CG. Dušku ne može osloboditi odgovornosti i ako ustvrdi da je instruisana i da je dobila od Redakcije ili nekog drugog pitanja sa govorom mržnje. Teoretski mogla bi biti samo blaže kažnjena ako bi otkrila imena nalogodavaca i ostalih saizvršilaca.
Povreda ravnopravnosti
Član 159
(1) Ko zbog nacionalne ili etničke pripadnosti, pripadnosti rasi ili vjeroispovijesti ili zbog odsustva te pripadnosti ili zbog razlika u pogledu političkog ili drugog ubjeđenja, pola, jezika, obrazovanja, društvenog položaja, socijalnog porijekla, seksualne orijentacije, rodnog identiteta, invaliditeta, imovnog stanja ili nekog drugog ličnog svojstva, drugome uskrati ili ograniči ljudska prava i slobode utvrđena Ustavom, zakonima ili drugim propisima ili opštim aktima ili potvrđenim međunarodnim ugovorima ili mu na osnovu ove razlike daje povlastice ili pogodnosti, kazniće se zatvorom do tri godina.
(2) Ako je djelo iz stava 1 ovog člana učinjeno zbog mržnje prema pripadniku grupe određene na osnovu rase, boje kože, religije, porijekla, državne ili nacionalne pripadnosti, kazniće se zatvorom od tri mjeseca do pet godina.
(3) Ako djelo iz stava 2 ovog člana učini službeno lice u vršenju službe, kazniće se zatvorom od jedne do osam godina.
Povreda slobode izražavanja nacionalne ili etničke pripadnosti
Član 160
Ko sprječava drugog da izražava svoju nacionalnu ili etničku pripadnost ili kulturu, kazniće se novčanom kaznom ili zatvorom do jedne godine.
(2) Kaznom iz stava 1 ovog člana kazniće se i ko prinuđava drugog da se izjašnjava o svojoj nacionalnoj ili etničkoj pripadnosti.
(3) Ako djelo iz st. 1 i 2 ovog člana učini službeno lice u vršenju službe, kazniće se zatvorom do tri godine.
Povreda slobode ispovijedanja vjere i vršenja vjerskih obreda
Član 161
(1) Ko sprječava ili ograničava slobodu vjerovanja ili ispovijedanja vjere, kazniće se novčanom kaznom ili zatvorom do dvije godine
(2) Kaznom iz strava 1 ovog člana kazniće se i ko sprječava ili ometa vršenje vjerskih obreda.
(3) Ko prinuđava drugog da se izjašnjava o svom vjerskom uvjerenju, kazniće se novčanom kaznom ili zatvorom do jedne godine.
(4) Službeno lice koje učini djelo iz st. 1 do 3 ovog člana, kazniće se zatvorom do tri godine.
Naslovna fotografija: Duška Pejović /Foto: Boris Pejović/Vijesti
