Srpski koreni rumunske i moldavske nacije
Od leve obale donjeg toka Dunava do severnih karpatskih palnina se danas prostiru dve romanske nacije – Rumuni i Moldavci, koji su pokršteni na srpskom jeziku. Na osnovu antičkih spisa i srednjovekovnih jezičkih podataka o Moldaviji i Rumuniji, evidentno je da su nacije u ovim državama stvorene od Srba – Slovena, državnim inžinjeringom rimokatoličke i protestantske crkve, Habsburške Monarhije – Austrije, Nemačke, Francuske, Londona… Stanovništvo Rumunije i Moldavije svrstano je u romansku grupu naroda.
Stvaranje “rumunske“ i „moldavske“ nacije je uslovljeno promenom srpskog jezika u stvorenu jezičku mešavinu sa latinskim, koja je nametnuta, uz prikrivanje antičkih i srednjovekovnih dokumenata koji potvrđuju da su njeni stanovnici slovenski Dačani ili dački „Sloveni“. Slovenski – srpski koreni današnje Rumunije nisu više tajna bilo kom ozbiljnom istoričaru, ali su još uvek dobro prikriveni preimenovanjem naziva mesta i istorijskih ličnosti, kao i prethodnim nametanjem latiničnog pisma.
Vremenom je stvoreno nekoliko suprostavljenih pretpostavki o korenima i poreklu savremenih Rumuna, iako stalna jezička i geo-istorijska istraživanja pokušavaju da ukažu na činjenicu da su se Rumuni kao glavna etnička grupa, spojili sa drevnim narodima južnog i severnog Dunava. Neki izvori ističu da su „Rumuni“, dok im nije tek u novijoj istoriji nametnut „rumunski“ jezik, očigledno pisali azbuku i govorili starosrbski jezik.….Po odredbama Pariske mirovne konferencije, 1919. godine, se oko 50000 Srba, koji su živeli u oko 50-tak sela na graničnom području istorijske Transilvanije – Erdelja/današnje zapadne Rumunije/, našlo u okvirima granica Rumunije.
Godine 1775. je Habsburška monarhija pripojila severni deo Moldavije, Bukovinu, a Otomansko carstvo jugoistočno deo Budžak. 1812. godine je Rusko carstvo pripojilo istočnu polovinu, Basarabiju, koju je delimično vratila Pariskim mirom, posle Krimskog rata. Krajem 19. veka je Habsburška monarhija pripojila Transilvaniju u buduću Austrijsku imperiju. Tokom perioda dvojne monarhije Austro-Ugarske – 1867. do 1918. godine, Rumune u Transilvaniji je teško ugnjetavala politika mađarizacije mađarske vlade. Država Rumunija je nastala 1859. godine povezivanjem kneževina Moldavije i Vlaške.
Današnji naziv Rumunije prvi put pominje transilvanijski saksonski istoričar Martin Felmer u 18. veku, a ponovo ga koristi 1816. godine Dimtrije Philippide, grčki istoričar nastanjen u Vlaškoj, u svom delu History of Romania and Geography of Romania. Sredinom 19. veka se naziv Dakija često upotrebljava za određivanje entiteta koji podrazumevamo Rumunijom, tj. celokupne teritorije koju naseljavaju Rumuni. Odrednica Dakija je sredinom 19. veka najčešće određivala područje koje danas čini Rumunija, odnosno celokupnu teritoriju koju naseljavaju Rumuni. Svojim bliskim vezama, izdanja kao što su Dacia literară (Literary Dacia), Magazin istoric pentru Dacia (Historical magazine for Dacia) i Dacia viitoare (Future Dacia) dalje objašnjavaju čitav program nacionalne politike.
Čak i nešto kasnije, kada je naziv Rumunija zvanično usvojen kao odrednica za malu Rumuniju, proisteklu iz spajanja Vlaške i Moldavije 1859. godine, ime Dakija se i dalje koristi za celokupni nacionalni prostor Rumuna, buduće Velike Rumunije. Skup sinteza u delu istoričara A. D. Xenopola pod nazivom The History of the Romanians in Dacia Traiana (1888-1893), predstavlja direktnu vezu između drevne Dakije i savremene rumunske nacije. Rumuniju je u Prvom svetskom ratu okupirao Sovjetski Savez, a 1947. godine je postala komunistička država. Vladavina komunizma u Rumuniji je završena 1989. godine. Rumunija je razvila bliske veze sa Zapadnom Evropom i 2004. godine se priključila NATO-u.
Da bi razlikovali Rumune od drugih romanskih naroda Balkana – Cincara, Megleno-Rumuna i Istro-Rumuna, ponekad se koristi izraz Dačko-rumunski za one koji govore standardni rumunski jezik i žive na teritoriji drevne Dakije (koja danas obuhvata većinu Rumunije i Moldavije), mada u centralnoj Srbiji, koja je bila deo drevne Mezije, žive neki Dačanski Rumuni. U engleskom jeziku se Rumuni obično nazivaju Rumunima, Romunima ili Roumunima, osim u nekim istorijskim dokumentima, gde ih nazivaju Romejima ili Vlasima. Vlah je izraz slovenskog poreka, verovatno pozajmljen od nemačkog izraza Walha, koji se upotrebljavao kao oznaka naroda jugoistočne Evrope, romanske govorne grupe jezika – Rumuna, Cincara, Megleno-Rumuna i Istro-Rumuna.
Po nekim izvorima je vlah prastari zbirni naziv za ljude brda, gora i planina, koji su verovali da ih štiti bog Vls (Veles ili Volos kod Rasa). Vlahe – Aromune – Cincare generalno identifikuju za urođeničko pre-slovensko stanovništvo dačkog i tračkog porekla. Veles je inače zaštitnik polja, pašnjaka, šuma, domaćih i divljih životinja i radi se o predhrišćanskom starosrbskom bogu prilično poznatom, da je čak i država Vels po njemu dobila ime. Dok se u istorijskim izvorima izraz vlah upotrebljavao za sve narode Balkana koji su govorili jednim – starosrpkim jezikom /praktično naslednicima romanizovanih Ilira, Tračana i Dačana/, danas se ovaj izraz retko upotrebljava kao odrednica za Rumune, već označava druge istočno-romanske narode koji žive izvan Rumunije. Rasi su pravi naziv za Ruse.
Na Rumune je značajno uticala rumunska pravoslavna crkva i njeni kanoni, koji u odnosima ističu krotkost, poniznost, ljubav i praštanje, čime istinski predstavljaju Rumuniju najreligioznijom zemljom Evrope. Religiju u Rumuniji čini 86.7% rumunskih pravoslavaca, 4.7% rimokatolika i 3.7% protestanata. Gradnja pravoslavnih crkava u Rumuniji nije imala samo verske namene, već je predstavljala način da Rumuni očuvaju svoj identitet i jedinstvo kulture i jezika pred islamskim i katoličkim pritiscima i uticajima, koji su kroz istoriju pokušavali da obuhvate rumunski identitet.
Rumuni tradicionalno pružaju toplu dobrodošlicu i žele da pomognu i rade kod drugih /na imanjima, građevini i slično/. Rumuni po svojoj prirodi vole zabavu, prijatni su i topli domaćini, veseli i imaju urođeni smisao za humor. Rumunija ima 21,698,181 stanovnika, od kojih su 89.5% Rumuni, 5.6% Mađari i 2.47% Romi. U Rumuniji se govori rumunski jezik, koji spada u grupu romanskih jezika. Donekle se govori mađarski i nemački u Transilvaniji i u graničnim područjima, dok engleski, francuski i nemački govore svi koji se bave turizmom.
