Novi hladni rat!

Kao politički termin Hladni rat je opet oživeo u propagandnim kampanjama Moskve i Vašingtona 

Piše: Marko Lopušina

Sjedinjene Američke Države su, kako njeni državnici govore, vladar sveta. Treće su na svetu po broju stanovnika, ali prve po vojnom budžetu od oko 800 milijardi dolara. SAD su bile britanska kolonija u Severnoj Americi, koje su 1778. godine izborila nezavisnost. Priznate su kao država 1783. godine.

Ruska Federacija je po površini teritorije koje zauzima najveća na svetu. Ima oko 150 miliona stanovnika, duplo manje od SAD. Iako joj vojni budžet iznosi jedva sto milijardi dolara, ipak, je Rusija kao i Amerika, nuklerna sila. Nastala je iz Ruske kneževine u 12. veku. Postala je Rusko carstvo 1478. godine, a Ruska federacija 1991.godine.

Tokom Prvog i Drugog svetskog rata SAD i tada ruski SSSR su bili saveznici. Vašington je pomagao Moskvu tako što je brodovima slao na hiljade džipova, kamiona, topova i tenkova. Čim se Drugi svetski rat završio počela je bitka za interesne sfere u Evropi, pa su SAD povele Hladni rat protiv Rusa i SSSR-a. On je predviđao idirektne vojne sukobe, ali i teritorijalnu, političku, ekonomsku, kulturnu i sportsku izolaciju Rusa od strane Amerikanaca i njihovih NATO saveznika. Može se reći da su Amerikanci i Rusi vodili preko posrednika deset velikih ratova, preko Koreje, Kube i Vojetnama, do Avganistana, Sirije i danas Ukrajine.

Hladni rat je bio vreme kada su svi u SAD znali ko im je neprijatelj – Rusi. O tome je i glamurozni Holivud vodio računa, jer je snimao filmove u kojima su samo Sovjeti i Rusi bili negativci. Čak se i slavni Rambo obračunavao sa Rusima i pobeđivao ih u bitkama u zemljama Bliskog istoka. Kada su od 1999. godine Srbi postali “loši momci”, Holivud je protiv nas Srba snimio nekoliko filmova, ali nije zaradio puno para na njima.

Hladni rat su okončali predsednici Džordž Buš i Boris Jeljcin.  Taj period krajnje zaoštrenih odnosa između Sovjetskog Saveza, kasnije Rusije, i Amerike, započet posle okončanja Drugog svetskog rata zvanično je završen 1. februara 1992. u Bušovoj vikendici u američkoj državi Merilend.

Javna retorika Sovjeta Rusa tokom Hladnog rata je bila:„Amerika želi rat, a Sovjetski Savez je garant mira“.

Jer, kako se u Moksvi tvrdilo, kada nije došlo do rata velikih ratnih sukoba Sjedinjenih Država i Sovjetskog Saveza, znači “SSSR je obezbedio mir”.

Hladni rat je kao politički termin opet oživeo u propagandnim kampanjama Moskve i Vašingtona. Prvo je Džo Bajden u svom govoru u UN izjavio da “Sjedinjene Američke Države ne traže još jedan Hladni rat koji deli svet“. Vladimir Putin je potom u decembru 2022. godine okrivio SAD i Zapad za eskalaciju napetosti u Evropi, rekavši da je ovaj deo sveta pogrešno procenio ishod Hladnog rata.

Danas ima političkih analitičara i diplomatskih  stručnjaka, i u Americi, i u Rusiji, koji su tvrdili da su prvih decenija 21. veka odnosi između Amerike i Rusije “uronjeni u novi Hladni rat“. Kao primer pominjani su destruktivne ratove u istočnoj Aziji, Africi, Južnoj Aziji, Bliskom istoku i Centralnoj Americi, ali u ruska aneksija krima i ruska specijalna vojna operacija u Ukrajini.

Veliki delovi sveta, pre svega Evropa i veći deo Azije, bili su podeljeni u dva suparnička tabora predvođena supersilama Amerikom, Rusijom. Novi Hladni rat pokazao je staro lice, političku isključivost Vašingtona i Moskve, pretnje inervencijama vojnog tipa “preko posrednika”, pa i atentat na predsednika Ruske Federacije.

Iako je Bela kuća 2023. godine zvanično negirala da su SAD umešane u eksplozije na gasovodima „Severni tok“, američka vlada i tajne službe imaju dugu istoriju sprovođenja interesa Vašingtona kroz špijunažu i sabotaže, sve vreme tvrdeći kako to nisu učinili.Tako su sedamdesetih godina 20. veka, američki specijalci instalirali špijunski uređaj na podvodnu komunikaciju sovjetske mornarice u Ohotskom moru.

Jako je duha istorija tajnih operacija SAD u stranim državama. Statistika kazuje da u SAD kao imeprijalistička i agresivna država učestvovale u preko 37 ratova i još toliko pučeva, progona i ubistava. Prisetimo se američke okupacije Dominikanske republike sredinom šezdesetih godina prošlog veka, Američko-meksičkog rata, invazija Amerike na Granadu, na Panamu, u Zaliv svinja, intervencija u Somaliji, Siriji, u zemljama Južne Amerike i u Jugoslaviji.

Akademik Matija Bećković ovo američko zlo je definisao rečima da su SAD “najviše ubila tuđe dece širom sveta, uključujući i srpsku”.

Tokom pedesetih godina 20. veka, američka Centralna obaveštajna agencija (CIA) orkestrirala je svrgavanje iranskog premijera Mohameda Mosadeka, uz akcije koje su uključivale terorističke napade pod lažnom zastavom, za koje su okrivljeni lokalni komunisti koji su podržavali Mosadekovu vladu.Tokom osamdesetih godina, SAD su tajno prodavale oružje Iranu, omraženom neprijatelju Vašingtona od Iranske revolucije 1979. godine, kako bi iskoristile novac od ove prodaje za tajno finansiranje pobunjeničkih grupa Kontraša u Nikaragvi koji su se borili protiv tamošnje marksističke sandinističke vlade.

Napori američke vlade da svrgne komunističkog kubanskog lidera Fidela Kastra koji se usudio da upravlja svojom zemljom bez klanjanja ujaku Semu, uključivali su desetine pokušaja atentata, pa čak i potpunu invaziju grupe kubanskih prognanika koju su finansirale i režirale SAD.

Američka vlada je čak razmišljala o sprovođenju terorističkih napada protiv ciljeva u SAD, civilnih i vojnih, kako bi za njih okrivila Kubu i tako dobila izgovor za objavu rata. Ovi predlozi, poznati kao „Operacija Nortvuds“, nikada nisu sprovedeni zahvaljujući tadašnjem američkom predsedniku Džonu F. Kenediju koji ih je sprečio.

Prikrivene aktivnosti američke vlade nisu bile ograničene na strane teritorije, američki obaveštajci pokazali su spremnost da počine prilično sumnjiva dela protiv građana SAD.

Pod okriljem takozvanog projekta “MKUltra”, CIA je sprovela ilegalne eksperimente na ljudima sa ciljem da se razviju nove metode ispiranja mozga i mučenja koje će se koristiti u ispitivanju, u suštini koristeći američke građane kao pokusne kuniće. Projekat je, između ostalog, uključivao i proučavanje uticaja psihoaktivnih droga, kao što je LSD, na ljude.

Tokom šezdesetih i sedamdesetih godina, CIA je takođe vodila program unutrašnje špijunaže pod nazivom „Operacija HAOS“, ciljajući političke disidente i antiratne grupe koje su se pojavile usred veoma nepopularnog rata u Vijetnamu.

„Operaciju HAOS“ razotkrio niko drugi do novinar Simor Herš, čovek koji je rasvetlio i poznati masakr vijetnamskih civila u selu Mi Lai od strane američkih trupa, i koji sada tvrdi da je identifikovao krivca za uništenje gasovoda „Severni tok“.

A 2013. godine bivši saradnik američke Agencije za nacionalnu bezbednost Edvard Snouden pomogao je da se otkrije ogroman globalni program nadzora koji je agencija sprovodila u zemlji i inostranstvu, u saradnji sa određenim zapadnim obaveštajnim službama (kao što su britanski GCHQ i nemački BND) i istaknutim tehnološkim kompanijama kao što su kao “Majkrosoft” i “Gugl”.

SAD su nemilosrdan vladar.  Da su Amerikanci navikli da u ime demokratije ruše poretke širom sveta videlo se na primeru razbijanja Jugoslavije, ali i Libije i Sirije. Analitičari Naom Čomski i Džon Perkins javno pokazuju američki šablon ponašanja u spoljnoj politici kojim SAD uništavaju druge države, a Ameriku čine prvom i glavnom zemljom sveta. Za to SAD koriste i NATO, koji štiti kapital i investicije, i EU.