Srpski gen živi od bronzanog doba
Današnji Srbi imaju u proseku oko 50-60 odsto slovenskog porekla, a ostatak je genetika staro-balkanskog stanovništva pomešanog sa doseljenicima iz Anadolije, iz urbanih centara poput Konstantinopolja i Efesa.
Ovo su rezultati petogodišnjeg istraživanja porekla Srba i ostalih balkanskih naroda koji su juče, pod nazivom “Genomska istorija Balkana od rimske granice do slovenskih migracija”, objavljeni u prestižnom svetskom naučnom časopisu “Cell”. Koristeći najnovije genomske tehnologije, istražujući staru DNK na Balkanu, tim istraživača iz Srbije, Španije i SAD, pokazao je kontinuitet gena današnjeg srpskog i staro-balkanskog stanovništva još od bronzanog doba.
Istraživanje su inicirali istraživači Biološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu: prof. Miodrag Grbić, prof. Željko Tomanović, dopisni član SANU, i prof. Dušan Keckarević, kao i Arheološkog instituta: dr Ilija Mikić, dr Miomir Korać, dr Snežana Golubović sa saradnicima, a u saradnji sa Univerzitetom u Barseloni i Harvardom. Uz analizu drevne DNK na više od 30 lokaliteta, istraživanje daje presek genetičkih promena populacije i migracija na Balkanu kroz više od dva milenijuma.
Određena je DNK sekvenca više od 140 skeleta iz perioda od 1. do 10. veka iz Srbije (Viminacijum, Timacum Minus – Kuline kod Knjaževca, Mediana…), Hrvatske (Zadar, Sisak, Osijek), Severne Makedonije, Bugarske, Rumunije, Albanije i Grčke. Prvi put su sekvencirani i genomi modernog srpskog stanovništva.
-Potvrđeno je da je bilo masovnih slovenskih migracija u 6. i 7. veku, koje su ostavile dubok genetički trag kod svih naroda Balkana – kaže prof. Grbić. – Oko 50-60 odsto slovenske genetike imaju i Hrvati, Rumuni i Bugari. Idući ka Grčkoj taj procenat opada na svega četiri do 20 odsto na grčkim ostrvima.
Prema rečima prof. Keckarevića, različiti jezici, religija i kultura ukazuju na demografske i kulturne procese tokom milenijuma istorije, iako su genetički veoma bliski. Analiza današnjeg genoma pokazuje najveću genetičku bliskost Srba, Hrvata i Rumuna.
-Najviše uzoraka je analizirano iz Viminacijuma – kaže dr Mikić. – Nedaleko od mauzoleja je pronađen grob muškarca od 19 godina poreklom iz današnjeg Severnog Sudana, najverovatnije rimskog vojnika. Ovo je prvi dokazani slučaj migracija iz podsaharske Afrike u Rimskom carstvu. DNK analizom potvrđeno je prisustvo još jedne osobe poreklom iz severne Afrike.
Dr Korać ističe da je to još jedan dokaz velike heterogenosti stanovništva Viminacijuma. Tako je, dodaje dr Golubović, kosmopolitski način života potvrđen i van samog Rima. Naši stručnjaci navode da je među važnijim rezultatima istraživanja i slučaj žene poreklom iz istočne Evrope, a živela je u Viminacijumu u 2. veku. To je za sada najraniji trag prisustva ljudi iz tog dela Evrope na našim prostorima.
-Zanimljivo je da među analiziranim skeletima sa Balkana, uključujući i vojnike, gotovo da nema onih sa Apenina. To ukazuje na značajnu integrisanost lokalnog balkanskog stanovništva u Rimsko carstvo – ističu profesori Grbić i Keckarević. – Analiza skeleta pokazuje da su imali dominantnu starosedelačku EV-13 Y haplogrupu. Imajući ovo u vidu i to da je 18 Rimskih imperatora rođeno na teritoriji današnje Srbije, te da su oni pripadali lokalnom stanovništvu, jasan je kontinuitet genetičke veze sa našom modernom populacijom.
Izvor: Novosti
